Қайғыру, мұңға бату, уайымға берілу – адам табиғатына тән нәрсе. Бірақ қайғының да өлшемі бар. Орынсыз қайғы адамның алға қойған мақсатына деген талпынысы мен белсенділігін азайтып, адамның өзін бақытсыз сезінуіне алып барады. Адам өмірін көңілсіз ету арқылы айналадағы өмірдің ғажайып тұстарын көруден тосады, өмірдің мәнін кетіреді. Иманды да ақылды адам әрбір сәтін ақиреті мен дүниесінің пайдасына шешеді.